Struktura podziału pracy (SPP)

Struktura podziału pracy (z ang. Work Breakdown Structure – WBS) jest podstawową techniką, która organizuje pracę zespołu projektowego. Dzięki niej projekt jest dzielony na poszczególne części zarządcze. Przykładowo PMBOK® Guide definiuje SPP jako „przedstawiającą produkty cząstkowe hierarchiczną dekompozycję prac realizowanych przez zespół projektu, pozwalającą osiągnąć cel projektu i stworzyć wymagane produkty cząstkowe. Porządkuje i precyzuje łączny zakres projektu”.[1]

SPP obrazuje zakres projektu w taki sposób, że jest on zrozumiały dla zespołu projektowego, a każdy kolejny poziom SPP dostarcza więcej szczegółów i definicji odnośnie projektu. Poniżej przykładowa struktura podziału pracy:

SPP można traktować jako zarys mapy projektu. Tworząc SPP zaczynamy od najwyższego poziomu projektu, czyli naszego produktu końcowego, np. studni głębinowej (tak jak w powyższym przykładzie) i rozkładamy go na poszczególne części. Zespół projektowy tworzy SPP poprzez identyfikację głównych produktów zarządczych projektu, które następnie dzieli na mniejsze komponenty. Podziału dokonuje się do momentu, w którym każda z osób uczestniczących w projekcie może być przypisana do poszczególnej części. W tym momencie definiuje się i grupuje w postaci listy konkretne zadania, które są wymagane do stworzenia konkretnego komponentu.

Struktura podziału pracy niesie wiele korzyści. Poprzez alokację oszacowanego czasu i kosztów do poszczególnych części SPP, harmonogram i budżet projektu mogą zostać szybko przygotowane. Poszczególne sekcje SPP mogą być wykorzystywane do monitorowania kosztów projektu oraz identyfikowania obszarów problemowych w jego organizacji. SPP może również służyć do identyfikacji ryzyka projektu. Jeśli w strukturze podziału pracy występuje sekcja, która nie jest dobrze zdefiniowana, to może ona rodzić potencjalne ryzyka projektu. Dodatkową korzyścią jest możliwość integracji SPP ze strukturą podziału organizacji. W ten sposób manager projektu może zidentyfikować punkty komunikacyjne i opracować plan komunikacji dla całej organizacji. SPP może być również „pokolorowana”, a każdy kolor będzie odzwierciedlał stan realizacji poszczególnych części projektu; i tak np. kolor czerwony – opóźnienia, żółty – ryzyko opóźnienia, zielony – na czas i niebieski – zakończono.

[1] , ©2008 Project Management Institute , A GUIDE TO THE PROJECT MANAGEMENT BODY OF KNOWLEDGE (PMBK® GUIDE) Fourth Edition, wydanie polskie, 14 Campus BLVD., Newtown Square, PA 19073-3299 USA, Warszawa 2009, str. 469.