Metoda ścieżki krytycznej (CPM)

Metoda ścieżki krytycznej (Critical Path Method – CPM ) wynaleziona w 1950 roku, tak jak wiele technik zarządzania projektami takich jak PERT czy WBS, została stworzona na potrzeby amerykańskiej armii. Początkowo metoda ta obejmowała jedynie logiczne zależności pomiędzy zadaniami projektowymi. Z czasem została rozbudowana o możliwość przydzielania zasobów do poszczególnych zadań projektowych.

Metoda ścieżki krytycznej jest matematycznym algorytmem, dzięki któremu można planować zadania projektowe i obliczać czas trwania projektu. Technika ta stosowana jest w różnego rodzaju projektach, gdzie występują działania współzależne. Podstawą CPM jest stworzenie modelu projektu, który zawiera:

• listę wszystkich zadań projektowych wymaganych do realizacji projektu,
• czas trwania każdego z zadań projektowych,
• powiązania pomiędzy poszczególnymi czynnościami projektowymi.

Dzięki metodzie ścieżki krytycznej można wyznaczyć:

• ścieżkę krytyczną – najdłuższą ścieżkę działań planowanych do zakończenia projektu, będącą ciągiem zadań o zerowych rezerwach czasu,
• najwcześniejszy i najpóźniejszy termin realizacji zadania na ścieżce,
• rezerwy czasowe dla konkretnych zadań,
• czas  trwania całego projektu.

Technika ta pozwala na priorytetyzację zadań projektowych na rzecz efektywnego zarządzania projektem i skrócenia ścieżki krytycznej, a w efekcie czasu trwania całego projektu poprzez:

• przedefiniowanie zadań projektowych tak, aby mogły być realizowane równolegle,
• skrócenie czasu trwania ścieżki krytycznej poprzez użycie dodatkowych zasobów.

3 fazy techniki CPM

1.FAZA I

• podział projektu na zadania niezbędne do jego realizacji,
• wyznaczenie powiązań pomiędzy zadaniami projektowymi.

2. FAZA II

• oszacowanie czasu trwania każdego z zadań,
• przedstawienie struktury projektu w postaci wykresu sieciowego,
• obliczenie najwcześniejszego i najpóźniejszego terminu zdarzenia oraz rezerw czasu,
• wyznaczenie ścieżki krytycznej.

3. FAZA III

• przedstawienie przebiegu projektu w postaci harmonogramu
  z uwzględnieniem kamieni milowych,
• planowanie zasobów projektu wraz z wyrównaniem zapotrzebowania na zasoby,
• działania korygujące, które uwzględniają skrócenie czasu trwania projektu.

Analiza ścieżki krytycznej jest efektywną i skuteczną metodą pozwalającą na ocenę:

• zadań, które muszą zostać zrealizowane wraz z ich zależnościami
  przyczynowo-skutkowymi,
• możliwości prowadzenia równolegle zdań projektowych,
• najkrótszego czasu, w którym projekt musi zostać zrealizowany,
• zasobów niezbędnych do realizacji projektu,
• zadań priorytetowych.