Metoda ścieżki krytycznej (CPM)
Metoda ścieżki krytycznej (Critical Path Method – CPM ) wynaleziona w 1950 roku, tak jak wiele technik zarządzania projektami takich jak PERT czy WBS, została stworzona na potrzeby amerykańskiej armii. Początkowo metoda ta obejmowała jedynie logiczne zależności pomiędzy zadaniami projektowymi. Z czasem została rozbudowana o możliwość przydzielania zasobów do poszczególnych zadań projektowych.
Metoda ścieżki krytycznej jest matematycznym algorytmem, dzięki któremu można planować zadania projektowe i obliczać czas trwania projektu. Technika ta stosowana jest w różnego rodzaju projektach, gdzie występują działania współzależne. Podstawą CPM jest stworzenie modelu projektu, który zawiera:
- listę wszystkich zadań projektowych wymaganych do realizacji projektu,
- czas trwania każdego z zadań projektowych,
- powiązania pomiędzy poszczególnymi czynnościami projektowymi.
Dzięki metodzie ścieżki krytycznej można wyznaczyć:
- ścieżkę krytyczną – najdłuższą ścieżkę działań planowanych do zakończenia projektu, będącą ciągiem zadań o zerowych rezerwach czasu,
- najwcześniejszy i najpóźniejszy termin realizacji zadania na ścieżce,
- rezerwy czasowe dla konkretnych zadań,
- czas trwania całego projektu.
Technika ta pozwala na priorytetyzację zadań projektowych na rzecz efektywnego zarządzania projektem i skrócenia ścieżki krytycznej, a w efekcie czasu trwania całego projektu poprzez:
- przedefiniowanie zadań projektowych tak, aby mogły być realizowane równolegle,
- skrócenie czasu trwania ścieżki krytycznej poprzez użycie dodatkowych zasobów.
3 fazy techniki CPM
1.FAZA I
- podział projektu na zadania niezbędne do jego realizacji,
- wyznaczenie powiązań pomiędzy zadaniami projektowymi.
2. FAZA II
- oszacowanie czasu trwania każdego z zadań,
- przedstawienie struktury projektu w postaci wykresu sieciowego,
- obliczenie najwcześniejszego i najpóźniejszego terminu zdarzenia oraz rezerw czasu,
- wyznaczenie ścieżki krytycznej.
3. FAZA III
- przedstawienie przebiegu projektu w postaci harmonogramu
z uwzględnieniem kamieni milowych, - planowanie zasobów projektu wraz z wyrównaniem zapotrzebowania na zasoby,
- działania korygujące, które uwzględniają skrócenie czasu trwania projektu.
Analiza ścieżki krytycznej jest efektywną i skuteczną metodą pozwalającą na ocenę:
- zadań, które muszą zostać zrealizowane wraz z ich zależnościami
przyczynowo-skutkowymi, - możliwości prowadzenia równolegle zdań projektowych,
- najkrótszego czasu, w którym projekt musi zostać zrealizowany,
- zasobów niezbędnych do realizacji projektu,
- zadań priorytetowych.