Technika PERT
W latach 50. i 60. XX wieku stworzono wiele metod ułatwiających planowanie projektów. Metody sieciowe, bo o nich mowa, były wykorzystywane w wielu obszarach – od wojskowych po cywilne. I tak np. technika PERT (Program Evaluation and Review Technique), została stworzona przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych. Była używana przez marynarkę wojenną przy budowie rakiet balistycznych POLARIS. Technika PERT wykorzystywana jest przy:
- Planowaniu
- Tworzeniu harmonogramów
- Kontrolowaniu, jak i koordynowaniu
- Tworzeniu budżetów projektów
Technika PERT stosowana jest w sytuacjach, gdy nie jesteśmy w stanie dokładnie określić czasu trwania poszczególnych czynności projektowych (mówimy tu o charakterze deterministycznym), a możliwe jest jedynie oszacowanie ich z pewnym prawdopodobieństwem. Pozwala ona ustalić kiedy projekt zostanie zakończony i jaka jest szansa, że zostanie zamknięty w oczekiwanym terminie. We wspomnianej technice projekt przedstawiony jest w postaci diagramu sieciowego. Najważniejszym elementem jest analiza ścieżki krytycznej (sekwencji czynności projektu o najmniejszej całkowitej rezerwie czasu). Czas trwania czynności projektowej traktowany jest jako zmienna losowa, co umożliwia zastosowanie metod statystycznych do oceny ryzyka czasu zakończenia zadania projektowego.
Na prawdopodobieństwo zakończenia projektu mają wpływ 3 zmienne:
- Optymistyczny (najkrótszy) czas zakończenia czynności projektowej (a);
- Najbardziej prawdopodobny (najpewniejszy) czas zakończenia czynności projektowej (m);
- Pesymistyczny (najdłuższy) czas zakończenia czynności projektowej (b).
Na ich podstawie określany jest czas oczekiwany zakończenia czynności projektowej (tc), jako średniej ważonej powyższych zmiennych (t= (a+4m+b)/6) oraz odchylenie standardowe czasu realizacji projektu. Obie te wartości posłużą do oszacowania prawdopodobieństwa realizacji projektu w założonym terminie.
Zalety i wady techniki PERT:
